Op 16 april schreven Monique van Exter en Therese Klompenhouwer historie door in het Turkse Antalya de Europese titel dames driebanden voor landenteams, die voor de eerste keer werd gehouden, op hun naam te schrijven. Ook bijzonder: van Exter is pas twee jaar op een serieuze manier bezig met driebanden.
De inwoonster van Lelystad relativeert haar rol in de titel wel. “Natuurlijk, Therese en ik hebben het samen gedaan, maar zij is al jaren een klasse apart. Dat zag je ook terug in haar spel. Zonder Therese had ik die titel nooit gehaald.” Dan nog: het is een knappe prestatie. Te danken aan veel investeren in de sport. En dat mag je letterlijk nemen. “Op zolder staat een wedstrijdbiljart. Dus kan ik altijd trainen. Terwijl mijn vrouw beneden op de bank ’s avonds naar de televisie kijkt, oefen ik. Ik wil eruit halen, wat erin zit.”
De 57-jarige coördinator informatiebeveiliging en privacy kwam rond haar veertiende met biljarten in aanraking in het buurthuis. “Die ballen bij elkaar houden, verzamelen: ik vond het fascinerend. Ik was meteen gegrepen door het spelletje.” Ruim veertig jaar geleden als meisje gaan biljarten, dan ben je een bezienswaardigheid. “Een beetje vreemd is het natuurlijk wel als je wedstrijden biljart met die oude mannen met hun sigaren en hun kelkjes jenever. Maar daar hadden zijn meer last van dan ik.”
Monique, die destijds in Velp woonde, werd lid van jeugdbiljartvereniging Oranje in Arnhem. “Daar kreeg ik les van meneer Van Kampen in het libre. Hij heeft me echt de liefde voor het biljarten bijgebracht. Hij had er niet alleen verstand van, maar kon er ook prachtig over vertellen. Zijn enthousiasme was aanstekelijk, niet alleen voor mij, maar ook voor anderen. Hij was ook apetrots op mij.” Wat ook fijn was: “Dat je als pubermeisje, een leeftijd waarin je minder zeker bent van jezelf, ontdekt dat je ergens goed in bent.” Toen ze écht door wilde stoten naar de top nam Tonny Schrauwen haar onder zijn hoede. “Libre, ik speelde tachtig gemiddeld. En ik leerde 57/2, geen vrouw deed dat. Ja, ik houd wel van uitdagingen.”
Met libre en de klassieke spelsoorten werd Monique een topper. Nederlandse titels verzameld, een paar keer Europees kampioen geworden. Uiteindelijk besloot ze in 2021 om zich volledig toe te leggen op het driebanden. “Het NK libre staat niet meer op de kalender en afgelopen jaar werd het EK libre dames ook al geschrapt. Waar doe je het dan nog voor?” Inmiddels heeft ze de focus gelegd op het koningsnummer van het biljarten, thuis heeft alle tijd en ruimte om te trainen – ook tijdens de pandemie. Dat betaalde zich uit: bij het NK werd ze tweede, achter Therese Klompenhouwer. Dus mocht ze naar het EK.
Meteen Europees Kampioen worden, er is een droom uitgekomen. “Ik heb goed gespeeld. Normaal haal ik 0,600 gemiddeld, in Antalya 0,800. Maar dat we de titel hebben gepakt, is echt te danken aan Therese. Haar aandeel was enorm. In de finale was het 2-2, toen moest de Scotch double de beslissing brengen. Na elke stoot van je teammaatje moet je elkaar aflossen. Ik liet telkens een ‘puinhoop’ achter voor Therese, zij wist er toch een carambole van te maken. Van haar kreeg ik de ballen op een presenteerblaadje.”
Prachtig, die titel. Minder fraai: de medaille. “Een stukje glas, achterop was een gele sticker geplakt. Moest goud voorstellen, de organisatie had niet eens de moeite genomen om de goede kleur te kiezen.” Maar: “Ik heb ‘m wel, Europees kampioen driebanden. Ik kan het nog maar amper geloven.”
Foto :Touch