Frits Bakker schrijft vanaf 2013 voor Kozoom, een wereldwijd multimediabedrijf. Zijn biljartverhalen vinden online gretig aftrek, vooral in Zuid-Korea. “Honderdduizenden volgen de toernooien op de voet, willen er ook alles over lezen.”
Eens een sportjournalist, altijd een sportjournalist. Járenlang heeft Frits Bakker zijn fijne pennetje gehanteerd om in Zeeland voetbalwedstrijden voor de Provinciale Zeeuwse Courant te verslaan, of was hij in Frankrijk en Italië om zich mee te laten voeren met de Tour de France en de Giro d’Italia. Toen de Terneuzenaar in 2013 afzwaaide en met pensioen ging, borg hij het notitieblokje niet op. Hij ging schrijven voor Kozoom. Is het overigens wel handig als je verschil weet tussen anker kader en bandstoten. “Ik heb altijd op een redelijk niveau gebiljart, hoor. Meegedaan aan Nederlandse kampioenschappen”, zegt Bakker (74). Overigens, hij had ook kunnen pennen voor een wielermagazine. “Zag ik niet zitten. Als je twintig jaar de Tour hebt gedaan, heb je dat nomadeleven en de hectiek wel een beetje gezien.”
Schrijven over biljarten in Nederland, slechts enkeling leest die kolommen in de krant. Voor Kozoom, waar zes journalisten verslag leggen, ligt dat duidelijk anders. “Kozoom is een wereldwijd multimediabedrijf. Het covert alle grote toernooien. Biljarten, pool, zelfs tafelvoetbal. Dat gebeurt met camera’s, dus je kunt de wedstrijden live volgen. En op de site worden dus verhalen gepost. En die worden heel veel gelezen, vooral in Zuid-Korea. Honderdduizenden Koreanen volgen die toernooien op de voet. Biljarten is daar immens populair.” Nou is zijn Koreaans niet echt vloeiend te noemen. “Ik tik mijn verhalen in het Nederlands en het Engels. Dat Engels wordt dan vertaald.” Overal, van Spanje tot Vietnam, worden zijn verhalen gelezen. “Prachtig toch? Ben ik toch wel trots op. Het streelt je ijdelheid.”
Biljartwedstrijden voor de World Cup worden overal gehouden. Frits heeft dus nog net geen abonnement met Schiphol afgesloten. “Je vliegt heel de wereld over. Maar ik doe dat hooguit vijf keer per jaar. Dan ben ik telkens een paar weken van huis. Wat mijn vrouw ervan vindt? Die heeft er geen probleem mee, want zij heeft haar eigen bezigheden.”
Wielrenners en biljarters: je kunt ze makkelijk benaderen. Sterallures zijn hen vreemd. “Wat ook prettig is: ze spreken allemaal Engels. Elke biljarter die ertoe doet, komt dus aan bod. Zeker als ze een prachtige partij hebben gespeeld, willen ze me graag te woord staan. ” Zijn werk begint meestal als de partijen zijn afgelopen. Interviewen, uitwerken in twee talen, posten.” Als Frits er fysiek niet bij is, dan praat hij met de biljarters via Messenger. “Soms zijn partijen in het holst van de nacht. Dan ga ik mijn bed niet uit om een praatje te maken. Moet het maar even wachten. Maken ze bij Kozoom ook geen punt van.”
Biljarten beperkt zich tot het groene laken, het bij elkaar tikken van caramboles. Rode kaarten, schwalbes, gestaakte wedstrijden of hooligans, ingrediënten bij het voetballen waarover smeuïg kan worden verhaald, ontbreken. “En toch is niet lastig om invalshoeken te vinden. Als je de biljarters lang volgt, zie je ze ook ontwikkelen. Dat levert sowieso al interessante verhalen op.” Al is daar niet altijd iedereen het mee eens. “Soms krijg je kritiek. Schrijf ik over de Eredivisie driebanden, dan is er natuurlijk meer aandacht voor de koploper. En dat geeft soms scheve ogen. Laten ze je ook weten, via sociale media. Hoort er bij.”
Frits Bakker, die in zijn vrije tijd per jaar zo’n 12.000 (!) kilometer asfalt op zijn racefiets verteert, zit dus al bijna tien jaar bij de top van het driebanden. Als iemand iets over de toekomst kan voorspellen, is hij het. “Driebanden wordt voor de Zuid-Koreanen. Op elke straathoek vind je daar een biljart. Ze zijn er helemaal verzot op, dus de kans dat daar talenten komen drijven is veel groter dan bij ons in Nederland.”
Foto: Jan Rosmulder